Onherbergzaam, koud, kaal, rauw, grimmig en guur. Dat zijn kenmerken van Schotland en volgens Yoram van Hees is dat ook herkenbaar in de muziek van de bandFrightened Rabbit die afgelopen week in Tivoli De helling speelde.
Ach Schotland. Land van whiskey, wildemannen en woeste bergen. De Romeinen lieten een grote muur bouwen zodat de volkeren uit Caledonië niet het door hun veroverde Britannië zouden binnentrekken, maar dat is allemaal lang geleden. Zodra de winter valt maakt de ene na de andere Schotse band de oversteek naar het continent. Deze avond speelt Frightened Rabbit in Tivoli de Helling.
Ja, Schotland is óók onherbergzaam, koud, kaal, rauw, grimmig en guur. Dat bergachtige stuk dat als een kroon bovenop het eiland staat. Waar de nachten lang zijn, de winden guur en het water ijs en ijskoud, zélfs als er geen ijs óp ligt. Dus heel onbegrijpelijk is het niet dat deze ongeschoren, stinkende mannen uit het noorden warmere oorden opzoeken.
Hinken
Envy The Westlijkt dan weer het westen te benijden, maar dat is maar een naam. Een verlangen naar de tijd van cowboys is het enige wat hier misschien uit te herleiden is. De band uit Roosendaal leunt op een uitgesproken Amerikaans geluid, maar mengen Americana met slowcore wat vooral te horen is in de zang van bandleider Marcus van Singerland. Zijn stem klinkt donker, deprimerend (in de goede zin van het woord) en hij mompelt in de microfoon. De muziek wil daarentegen af en toe behoorlijk opgewekt (soms bijna poppy) klinken waardoor je het idee krijgt dat de band op twee gedachten hinkt.
Mistroostigheid
Stiekem doetFrightened Rabbiteenzelfde trucje: de muziek is melodisch en warm, maar als je er dieper induikt merk je dat het ook vaak een duistere ondertoon heeft. Het is een soort mistroostigheid die veel Schotse bands met zich meedragen, of deze nouThe Twilight Sadheten,The Phantom BandofWe Were Promised Jetpacks. Zanger Scott Hutchinson zou voor het dit jaar verschenen (vierde) album ‘Pedestrian Verse’ meer outrospectieve teksten hebben geschreven die toch op een bepaalde manier naar zijn eigen leed te herleiden zijn. Als hij dan ook aankondigt dat ‘the next song’ gaat over ‘wishing you were dead’, bedoelt hij niet het aanwezige publiek of iemand in het algemen, maar kan hij net zo goed naar zichzelf verwijzen.
Vanavond zet de band een degelijk optreden neer waarbij helaas dikwijls de bas door de speakers heen buldert. Maar de kracht van Frightened Rabbit zit ‘m erin dat onder alle bombast en oppervlakkige mistroostigheid een groot en warm gevoel van hoop schuilt. Zoals het een goed glas whiskey betaamt.
Dit artikel verscheen eerder op www.sapsite.nl , hét magazine over cultuur en uitgaan in Utrecht!
Recensie
on 25/11/2013
Onherbergzaam, koud, kaal, rauw, grimmig en guur. Dat zijn kenmerken van Schotland en volgens Yoram van Hees is dat ook herkenbaar in de muziek van de bandFrightened Rabbit die afgelopen week in Tivoli De helling speelde.
Ach Schotland. Land van whiskey, wildemannen en woeste bergen. De Romeinen lieten een grote muur bouwen zodat de volkeren uit Caledonië niet het door hun veroverde Britannië zouden binnentrekken, maar dat is allemaal lang geleden. Zodra de winter valt maakt de ene na de andere Schotse band de oversteek naar het continent. Deze avond speelt Frightened Rabbit in Tivoli de Helling.
Ja, Schotland is óók onherbergzaam, koud, kaal, rauw, grimmig en guur. Dat bergachtige stuk dat als een kroon bovenop het eiland staat. Waar de nachten lang zijn, de winden guur en het water ijs en ijskoud, zélfs als er geen ijs óp ligt. Dus heel onbegrijpelijk is het niet dat deze ongeschoren, stinkende mannen uit het noorden warmere oorden opzoeken.
Hinken
Envy The Westlijkt dan weer het westen te benijden, maar dat is maar een naam. Een verlangen naar de tijd van cowboys is het enige wat hier misschien uit te herleiden is. De band uit Roosendaal leunt op een uitgesproken Amerikaans geluid, maar mengen Americana met slowcore wat vooral te horen is in de zang van bandleider Marcus van Singerland. Zijn stem klinkt donker, deprimerend (in de goede zin van het woord) en hij mompelt in de microfoon. De muziek wil daarentegen af en toe behoorlijk opgewekt (soms bijna poppy) klinken waardoor je het idee krijgt dat de band op twee gedachten hinkt.
Mistroostigheid
Stiekem doetFrightened Rabbiteenzelfde trucje: de muziek is melodisch en warm, maar als je er dieper induikt merk je dat het ook vaak een duistere ondertoon heeft. Het is een soort mistroostigheid die veel Schotse bands met zich meedragen, of deze nouThe Twilight Sadheten,The Phantom BandofWe Were Promised Jetpacks. Zanger Scott Hutchinson zou voor het dit jaar verschenen (vierde) album ‘Pedestrian Verse’ meer outrospectieve teksten hebben geschreven die toch op een bepaalde manier naar zijn eigen leed te herleiden zijn. Als hij dan ook aankondigt dat ‘the next song’ gaat over ‘wishing you were dead’, bedoelt hij niet het aanwezige publiek of iemand in het algemen, maar kan hij net zo goed naar zichzelf verwijzen.
Vanavond zet de band een degelijk optreden neer waarbij helaas dikwijls de bas door de speakers heen buldert. Maar de kracht van Frightened Rabbit zit ‘m erin dat onder alle bombast en oppervlakkige mistroostigheid een groot en warm gevoel van hoop schuilt. Zoals het een goed glas whiskey betaamt.
Dit artikel verscheen eerder op www.sapsite.nl , hét magazine over cultuur en uitgaan in Utrecht!
